حالا که میدونیم چگونه کلاس های دیتا را درست کنیم، آماده ی شروعِ تجزیه اطلاعات هستیم. در پکیج data، فایلی به نام ResponseClasses.kt ایجاد کنید. به وسیله url ای که در بخش 8 استفاده کردیم میتوانید ساختار فایل json رو ببینید که تشکیل شده از یک object است که یک شهر را داخل خودش دارد و یک لیست از پیشبینی ها. شهر یک id ، یک name ، مختصات و این که متعلق به چه کشوری هست نیز را دارا میباشد. هر پیشبینی به همراه اطلاعاتی مانند date و دماهای متفاوت و همچنین یک object از آب و هوا را داراست، که اون آبجکت توضیحات و همچنین یک id از یک icon رو به همراه خودش داره.

data class ForecastResult(val city: City, val list: List<Forecast>)

data class City(val id: Long, val name: String, val coord: Coordinates,
                val country: String, val population: Int)
                
data class Coordinates(val lon: Float, val lat: Float)

data class Forecast(val dt: Long, val temp: Temperature, val pressure: Float,
                    val humidity: Int, val weather: List<Weather> ,
                    val speed: Float, val deg: Int, val clouds: Int, 
                    val rain: Float)
                    
data class Temperature(val day: Float, val min: Float, val max: Float, 
                       val night: Float, val eve: Float, val morn: Float)
                        
data class Weather(val id: Long, val main: String, val description: String, 
                   val icon: String)

همینطور که از Gson برای تجزیه به کلاس هامون استفاده کردیم، باید در نظر داشته باشیم که خصیصه ها باید هم نامِ یکی های خود در فایل json باشند یا یک نام serialized شده را معرفی کنند. یکی از روش هایی که در اکثر معماری های برنامه نویسی توضیح داده میشود، استفاده از مدل های متفاوت برای لایه های متفاوت به جهت مجزا سازی آنها در برنامه امان است. بنابراین من ترجیح میدهم که کلاس ها را به صورت ساده declare کنم، به این دلیل که من آنها را قبل از این که در بقیه برنامه استفاده شوند تبدیل خواهم کرد. نام های خصیصه ها در اینجا دقیقا به مانند نام های موجود در json پاسخ داده شده است.

حالا، کلاس Request برای برگرداندن جواب تجزیه شده نیاز به تغییرات دارد. همچنین برای خوانایی بیشتر، تنها نیاز به zipcode شهر دارد و از url کامل استفاده نخواهد شد. پس فعلا static url را به companion object خواهیم داد چون که شاید بعدا برای درخواست های بیشتر نیازی به آن پیدا کنیم.

• Companion object ها: کاتلین اجازه میده که ابجکت هایی رو تعریف کنیم که رفتار static طوری داشته باشند. ما نمیتونیم خصیصه ها و یا توابعی static درست کنیم، پس باید به object ها روی بیاریم. اگرچه این کار نحوه پیاده سازی Singleton را ساده تر خواهند کرد. اگر به تعدادی خصیصه، constant و یا توابع static در کلاس نیاز داشته باشیم، از companion object استفاده میکنیم. این ابجکت در سرتاسر نسل های ساخته شده از کلاس قابل اشتراک گذاری است، دقیقا به مانند static در جاوا.

به کد نتیجه گیری شده زیر نگاه کنید:

class ForecastRequest(val zipCode: String) {

    companion object {
        private val APP_ID = "15646a06818f61f7b8d7823ca833e1ce"
        private val URL = "http://api.openweathermap.org/data/2.5/" +
                "forecast/daily?mode=json&units=metric&cnt=7"
        private val COMPLETE_URL = "$URL&APPID=$APP_ID&q="
    }

    fun execute(): ForecastResult {
        val forecastJsonStr = URL(COMPLETE_URL + zipCode).readText()
        return Gson().fromJson(forecastJsonStr, ForecastResult::class.java)
    }
}

فراموش نکنید که کتابخانه Gson را به build.gradle اضافه کنید

compile "com.google.code.gson:gson:2.4"

حالا نوبت ساختن پکیج نمایش دهنده ی لایه ی domain هه که شامل چند command هه! ولی برای شروع اول باید command رو تعریف کنیم.

public interface Command<T> {
    fun execute(): T
}

این دستورات (command) یک فعالیت رو اجرا میکنن و یک آبجکت رو که جنس کلاسش به صورت generic type مشخص شده رو برمیگردونن. یکی از ویژگی های جالب اینه که هر تابعی در کاتلین یک مقدار برمیگردونه! به صورت پیشفرض، اگر جنس مقداری که برگردانده خواهد شد مشخص نبود، یک آبجکت از جنس کلاس Unit رو برمیگدونه. بنابراین اگر میخوایم که command مون چیزی برنگردونه، میتونیم جنسش رو Unit نیز معرفی کنیم.

Interface ها در کاتلین، قدرتمند تر از جاوا هستند چون میتونن شامل کد هم بشن ولی برای فعلا ما کاری به این ویژگی نداریم. در فصل های آینده بیشتر در مورد این موضوع توضیح خواهیم داد.

در دستور اول، نیازه که اول پیشبینی رو از API درخواست کنیم و بعد به کلاس domain تبدیل کنیمش. کد کلاس های domain رو در زیر ببینیم :

data class ForecastList(val city: String, val country: String,
                        val dailyForecast:List<Forecast>)
data class Forecast(val date: String, val description: String, val high: Int,
                    val low: Int)

حالا احتمالا این کلاس ها رو بعدا وقتی ویژگی های دیگه ای اضافه شد، بازدید میکنیم ولی فعلا برای دیتایی که میخوایم نگه داریم کافیه.

کلاس ها باید از data به مدل domain مپ بشن، بنابراین فعالیت بعدی ساخت DataMapper اهه.

public class ForecastDataMapper {

    fun convertFromDataModel(forecast: ForecastResult): ForecastList {
        return ForecastList(forecast.city.name, forecast.city.country,
                convertForecastListToDomain(forecast.list))
    }
    
    private fun convertForecastListToDomain(list: List<Forecast>):
            List<ModelForecast> {
        return list.map { convertForecastItemToDomain(it) }
    }
    
    private fun convertForecastItemToDomain(forecast: Forecast): ModelForecast {
        return ModelForecast(convertDate(forecast.dt),
                forecast.weather[0].description, forecast.temp.max.toInt(),
                forecast.temp.min.toInt())
    }
    
    private fun convertDate(date: Long): String {
        val df = DateFormat.getDateInstance(DateFormat.MEDIUM,
                Locale.getDefault())
        return df.format(date * 1000)
    }
}

در این حین که داریم از دو کلاس با نام های یکسان استفاده میکنیم، باید به یکی، نام مشخص و مجزایی بدیم تا نیازی به نوشتن نام کامل پکیج نداشته باشیم

import com.antonioleiva.weatherapp.domain.model.Forecast as ModelForecast

یکی از بخش های جالب این کد، نحوه ی تبدیل لیست پیشبینی، از data به مدل domain است.

return list.map { convertForecastItemToDomain(it) }

در یک خط، ما میتونیم بر روی یک collection حلقه ای رو تکرار کنیم و یک لیست جدید با ایتم های کانورت شده برگردونیم. کاتلین یک سری از توابع اعمالی خوبی بر روی لیست ها مهیا کرده که یک عمل را بر روی تمامی ایتم های لیست اجرا میکند و به نحو دلخواه انتقال میده! این یکی از قدرتمندترین ویژگی های کاتلین برای توسعه دهندگانی است که از java 7 استفاده میکردند. به زودی یک نگاهی به این توابع خواهیم انداخت. این مهمه که بدونیم آنها وجود دارن، زیرا که مواقع زیادی پیدا میشوند که استفاده از این توابع باعث صرفه جویی در زمان و خط های بیهوده میشود.

و حالا همه چی برای نوشتن دستور مناسب است:

class RequestForecastCommand(val zipCode: String) :
        Command<ForecastList> {
    override fun execute(): ForecastList {
        val forecastRequest = ForecastRequest(zipCode)
        return ForecastDataMapper().convertFromDataModel(
            forecastRequest.execute())
    }
}

کد MainActivity مقداری تغییر خواهد کرد، زیرا که ما حالا دیتای واقعی برای پر کردن آداپتور خواهیم داشت. برای این باید درخواست asynchronous امون رو دوباره بنویسیم

async() {
    val result = RequestForecastCommand("94043").execute()
    uiThread {
        forecastList.adapter = ForecastListAdapter(result)
    }
}

آداپتور هم نیاز به مقداری تغییر دارد

class ForecastListAdapter(val weekForecast: ForecastList) :
        RecyclerView.Adapter<ForecastListAdapter.ViewHolder>() {
        
    override fun onCreateViewHolder(parent: ViewGroup, viewType: Int):
            ViewHolder? {
    return ViewHolder(TextView(parent.getContext()))
}

    override fun onBindViewHolder(holder: ViewHolder,
            position: Int) {
        with(weekForecast.dailyForecast[position]) {
            holder.textView.text = "$date - $description - $high/$low"
        }
    }
    
    override fun getItemCount(): Int = weekForecast.dailyForecast.size

    class ViewHolder(val textView: TextView) : RecyclerView.ViewHolder(textView)
}

• تابع with: یکی از توابع سودمندی که در کتابخانه استاندارد کاتلین اضافه شده است، تابع with است. به صورت خیلی ساده، این تابع یک آبجکت و یک تابع الحاقی رو به صورت پارامترهای ورودی دریافت میکند و آبجکت، آن تابع را اجرا خواهد کرد. این به این معنی است که تمام کدهایی که داخل براکت ها نوشته میشوند به صورت تابع الحاقی بر روی آن ابجکتی که به عنوان پارامتر اول دادیم، اجرا خواهند شد.